About Val
Wellicht had je het al voorbij zien komen via Social Media: maar na een hele lange periode van wikken en wegen, wetende dat ik graag meer met anderen wilde delen om zo ook anderen te inspireren.. staat mijn podcast live!
Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd door Lotte Gerland om te spreken in haar podcast. Een super toffe ervaring om te doen: maar zó ontzettend veel mooie reacties had ik van tevoren niet eens van durven dromen.
Hoe tof om iets los te kunnen maken bij anderen, alleen maar door mijn verhaal te delen. Niet alleen tof, meer dan dat zelfs, het vuurtje in mij werd aangewakkerd en inmiddels staan er al een aantal podcasts live op spotify.
Want wie ben ik?
Ik ben Valerie, 38 jaar: mama van de inmiddels 18 jarige Nordinjo.
Ik was er dus vroeg bij tel maar uit hoe oud ik was ;p
Een wilde puber, altijd in voor een feestje en van de een op de andere dag veranderde dat. Op mijn 19e kwam ik er namelijk achter dat ik in verwachting was. Totaal niet gepland, maar wel heel erg welkom. In die tijd heb ik alle voor- en nadelen op een rijtje gezet, ontzettend veel gesproken met mijn huisarts waar ik heel veel aan heb gehad en de gedachte die in mijn hoofd bleef spoken was: “kan ik ermee leven als ik dit afbreek?” Het antwoord hierop was “nee”.
Ik wist van mezelf dat ik het aankon, dat het goed zou komen en ik moet zeggen dat ik destijds ook ontzettend veel steun heb gekregen van mijn ouders wat ik als heel prettig heb ervaren. Zij lieten me volledig vrij in mijn keuze en stonden volledig achter me.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap de keuze gemaakt om te stoppen met school om ervoor te zorgen dat ik zo goed mogelijk voor Nordinjo kon zorgen. Ik wist dat het goed kwam, heel Roermond dacht hier anders over: want er zou niets van mij of mijn zoon terecht komen.
Ik wilde zoveel mogelijk zelf de zorg dragen voor Nordinjo, dus werkte ik na mijn verlof de 4 avonden in een zonnebankstudio van 17.00 tot 22.00 . Hierdoor kon ik de hele dag zelf voor Nordinjo zorgen en loste mijn ouders mij om 16.45 af. De laatste fles kon ik zelf weer geven en ik ben tot op de dag van vandaag dankbaar dat mijn ouders mij hierin hebben ondersteund, hierdoor had ik een eigen inkomen en kon ik maximaal voor Nordinjo zorgen.
Na dit dik 3 jaar te hebben gedaan, koos ik ervoor om bij mijn schoonouders te gaan werken om mij meer te ontwikkelen en datgene weer op te pakken wat ik altijd al het leukste vond om te doen. Werken in de modebranche.
Zij hadden een kledingzaak, waar ik in feite heb kunnen proeven hoe het zou zijn om mijn eigen zaak te runnen. Ik wist altijd al dat ik iets met mode wilde doen, maar hoe of op welke manier, vooral in combinatie met een kleintje wist ik nog niet.
Na een tijdje verschillende dingen te hebben geprobeerd werd ik manager bij een grote kledingzaak. Binnen de kortste keren had ik het volledige team ontslagen omdat ik een bepaald doel had. Ik wist wat de verwachtingen van mijn bazen waren en ik wist ook dat, hoe lief deze meiden ook waren, ik die doelen absoluut niet kon behalen met hen. Afscheid nemen van het oude team was 1 van mijn beste keuzes. Het vormen een team dat dezelfde motivatie heeft wierp de juiste vruchten af. Het team groeide, we behaalden fantastische resultaten en binnen no time waren we één van de meest succesvolle filialen van Nederland. Dat was het moment dat ik wist: ik kan dit!
Ik heb er zo ontzettend veel geleerd: vooral met betrekking tot mindset, doorpakken en doorzetten.
Zo heb ik ook doorgepakt toen ik wist wat ik wilde: een eigen zaak. Ik regelde een pand, via via, dat was vrij snel geregeld. Vervolgens hebben we echt alles zelf verbouwd om de kosten zoveel mogelijk te drukken.. en zo is SheClothes ontstaan. Inmiddels zijn we nog meer gegroeid en zitten we hier 11 jaar later nog steeds, inclusief webshop en een mega actieve following via Social Media.
Als ik erop terugkijk en luister naar de negativiteit van anderen om me heen op het moment dat ik zwanger raakte kan ik eerlijk zeggen dat een kindje krijgen op jonge leeftijd voor mij het allerbeste is dat me is overkomen.
Nee, het was zeker niet altijd makkelijk. Maar het heeft ervoor gezorgd dat ik continu doorzet, dat mijn doelen, en vooral het doel achter het doel altijd helder is. Het heeft iets in mij aangewakkerd als persoon, als vrouw.
Dat vuur is mij is nooit gedoofd.
Zo’n 7 jaar geleden is mijn persoonlijke leven in zekere zin drastisch veranderd. Naar aanleiding van een zwaar auto ongeluk is mijn partner ziek geworden en in de loop der jaren heeft zich dit doorontwikkeld waardoor hij de laatste jaren toch wel in een heel diep dal terecht is gekomen. Zijn pijnsysteem in zijn hersenen is volledig kapot, waardoor hij gigantische hoofdpijn heeft, duizeligheidsaanvallen ervaart en dit ervoor zorgt dat hij continu mantelzorg nodig heeft. Die mantelzorg bied ik hem, samen met onze zoon, met alle liefde.
Het is een extreem dubbel gevoel dat ik vrijwel dagelijks ervaar want niemand wil zijn partner op deze manier zien, maar van de andere kant heeft het ons ook sterker gemaakt dan ooit. Mijn partner Norbert is dan ook echt mijn allergrootste inspiratiebron voor mij. Hij is altijd iemand geweest die heel onafhankelijk is, hij denkt altijd oplossingsgericht. Ik denk dat dat te maken heeft met zijn mindset, ook een echte doorzetter en doordat hij jarenlang militair is geweest. De manier hoe hij in het leven staat vind ik zo bijzonder, ondanks dat hij ziek is, daar heb ik gewoon zoveel bewondering voor en heel veel van geleerd. Zelfs nu hij zo ziek is, vecht hij zichzelf er dagelijks doorheen.
Die vechtersmentaliteit is iets dat hij, maar ook wij samen echt hebben doorgegeven aan onze zoon. Letterlijk zelfs: Nordinjo heeft jarenlang op topniveau karate gedaan. Dat was 7 dagen per week op internationaal niveau. Als BHB’ers (brengen halen betalen hahaha) hebben we Nordinjo altijd gesupport, van trainingen in luik (BE) en leusden (KBN) tot aan kwalificatie toernooien in Venetië, Salzburg & Cyprus, kun je wel stellen dat we samen heel veel hebben gezien en ons leven ingericht was op Nordinjo zijn topsport carrière.
Inmiddels heeft hij karate opgegeven. Deels vanwege de situatie van Norbert en deels omdat hij zelf minder gemotiveerd was dan voorheen.
Inmiddels is hij geslaagd voor zijn VWO diploma en toegelaten tot de studie Geneeskunde.
Het is voor ons confronterend om mijn partner dagelijks zo te zien. Van een gemotiveerde sportieve man, waar niets teveel was naar een man van 38 die soms wekenlang op bed moet liggen vanwege de extreme pijn die hij ervaart. Dat is iets dat je niemand toewenst en al helemaal je partner niet.
Ik denk oprecht dat die diepe liefde die wij voor elkaar voelen ervoor zorgt dat wij ons er dagelijks doorheen slaan. Momenteel is er ook geen uitzicht op enige verbetering wat het ontzettend lastig maakt, vooral voor hemzelf.
Zoals ik aangaf ben ik dus mantelzorger voor hem. Dit doe ik in combinatie met mijn twee bedrijven. Bij SheClothes heb ik een fantastisch team waar ik zoveel mogelijk uit handen geef, zodat ik thuis kan zijn. Op de momenten dat ik wel aanwezig ben in de zaak, is dat afgestemd op het rooster van onze zoon zodat er altijd iemand thuis is bij Norbert.
Mijn tweede bedrijf: Personal Branding Agency doe ik vanuit huis. Het meeste kan ik achter de laptop doen waardoor ik heel veel kan voorbereiden voor de shoots en op het moment dat hij bijvoorbeeld gaat slapen dan pak ik echt door.
De situatie is uiteraard heel erg verdrietig, maar ondanks dat denk ik wel dat we oprecht gelukkig zijn.. hoe gek dat ook klinkt. We maken er dagelijks het allerbeste van omdat we nog steeds echt stapelgek zijn op elkaar.
Ook al kunnen we niet meer gezellig uiteten omdat de prikkels te veel zijn voor hem, en hij vaak dagen op bed ligt in een donkere kamer, kiezen we ervoor om vooral aandacht te besteden aan de kleine dingen en hier geluk uit te halen. We kijken altijd naar wat er wel kan, niet naar wat er niet kan. 30 min in het bos wandelen op een goede dag om vervolgens een uurtje samen op een dekentje te zitten en te genieten van dit moment maakt me oprecht gelukkig, ook al zijn deze momenten schaars en niet eens maandelijks haalbaar. Dagelijks thuis zijn en te voelen dat iemand echt van je houd daar kan niks tegenop. Ik voel aan alles dat wij voor elkaar gemaakt zijn, onvoorwaardelijk in voor en tegenspoed.
Ik noem de mantelzorg vaak ook mijn derde bedrijf. Zelf had ik dit jaren geleden echt onderschat hoeveel werk erin zat, maar je moet juist aanstaan op de momenten dat je het niet verwacht. Zo ook ’s nachts, waardoor het dus best uitputtend kan zijn. Het vergt veel van je, zowel mentaal als lichamelijk, het is gewoon extreem intensief. Maar ik doe het echt, met alle liefde voor hem. Los van het feit dat je er opeens heel wat zorgen bij krijgt is het ook zo dat er thuis een persoon wegvalt waar je normaal de taken mee deelt.
Nordinjo ondersteunt me hier wel in, we doen dit als gezin samen.
Alles wat er in de loop der jaren in mijn leven op mijn pad is gekomen, heeft me wel beetje bij beetje sterker gemaakt. Dat is ook iets dat ik meeneem iedere dag. Ik sta positief in het leven en maak echt het beste van iedere situatie.
Dat is ook wat ik anderen wil meegeven: ben positief en maak echt het allerbeste van hetgeen dat je hebt, haal geluk uit de kleine dingen in het leven.
Mocht je vragen hebben mag je me ook altijd even een DM sturen, vind ik alleen maar leuk.
Liefs Val
Recente reacties